Vandaag de eerste volle dag in Shiraz. Ik heb onrustig geslapen vannacht. Dat kan komen door de indruk van de stad, het harde kussen of het feit dat ik vanaf vandaag drie nachten alleen slaap. Dat laatste is best lekker, maar omdat het hotel aan het verbouwen is en geen echt gemeenschappelijke ruimte of dakterras heeft, betekent dat ook veel tijd alleen.

Eigenlijk hebben we vandaag een vrije dag, maar de gids heeft zoals altijd een programma opgesteld met de highlights van Shiraz. Na mijn ervaring met het verkeer leek het me goed om maar braaf met hem mee te gaan.

We beginnen met de Eram-tuin, een botanische tuin met een paleis erbij. Het is een rustpunt in de drukke stad. Al om half 10 is het vrij warm, dus een rustig programma is helemaal oké. Ik loop wat rond, bekijk de 'surprise turtle' en de 'baby turtle' in de vijver in de tuin. Het is aardig druk bezocht, vooral door studenten die hier hun praktijkles biologie hebben. En dat kan ook prima: de tuin staat vol met allerlei planten en bomen.

Na een rustige opwarmer gaan we door naar het kasteel van Karim Khan. We zien de citadel van binnen: het binnenhof, de hamam en alle versieringen zijn prachtig. Veel glas en lood en schilderingen. We lopen verder naar de Vakil-moskee en de Vakil- bazaar. We besluiten op te splitsen. Ik maak kort een bezoek aan de moskee en loop daarna de bazaar in. Ik koop wat granaatappelsap en maak foto's van het mooie plafond en alle kleurrijke winkeltjes. Ook koop ik een nieuwe hoofddoek, een lichtere doek die minder makkelijk afglijdt.

Na de lunch lopen we naar het hotel terug. Ook hier worden we overal begroet: ' Welcome to Shiraz, where are you from?' Op weg naar het hotel komen we langs een winkeltje dat dingen voor Ashura verkoopt: geselkettingen, vlaggen, veel kolen en groene hoofdbanden. Omdat er maar liefst vijf mannen buiten stonden, heb ik geen foto gemaakt. .

Eenmaal terug in het hotel voel ik me vermoeid. De indrukken en de omgangsvormen hier worden even teveel. Altijd oppassen of je hoofddoek en tuniek nog goed zit, vriendelijk maar vooral niet te vriendelijk lachen naar voorbijgangers en dan de jongens en mannen die je aanspreken. En dan hier in Shiraz ook nog uitkijken waar je loopt, of dat nou in de straat is of op de weg bij het oversteken. Ik dut op mijn schone en opgeruimde kamer in. De hoofddoek is af en ook mijn lange vest is uit. Het is 29 graden buiten..

Dan, in de verte, geklop op de deur. Ik twijfel of het bij mij is. Er wordt nog eens geklopt, zachtjes. Ik vraag me af wie het is. Ik pak snel in ieder geval een doek voor over mijn schouders. Het haar is nog onbedekt. Maar, het is mijn kamer en als het een van de reisgenoten of de gids is, is het niet erg. Ik doe de deur open en er staat een vrouw voor de deur. Ze wijst me gelijk op mijn onbedekte haar. Ik verontschuldig me weer en drapeer de doek gelijk over mijn hoofd. Ze vraagt iets en wijst met 1 vinger. Of ik 1 iets heb, ik zeg nee, dat het goed is. Ze kijkt in de badkamer en gaat dan weg. Ze komt niet terug. Ik doe de deur dicht en vraag me af of ze niet vroeg of ik hier alleen was. De kamer is immers al schoon en bijgewerkt. Ik krijg een naar gevoel in mijn buik. Ja, ik ben hier alleen. Eindelijk even alleen en ja, zonder hoofddoek. Ik gooi de hoofddoek af en ga douchen. Helemaal alleen en geen hoofddoek op. Ik zwaai mijn haar los en droog me na het douchen pas in de kamer af. In dit land is dit je thuis voelen. ..